''Sevgi neydi? Sevgi iyilikti, dostluktu, sevgi emekti.'' Herkesin çok iyi ve taa içten bildiği bu replik kaç gündür dilimde ve kalbimde. Nedensiz düşmedi zihnime. Gerçekten sevgi neydi sizce? Hangi sevgi ilk algınızsa kabulüm, sevin yeterki, tanımlayın bu bendeki anlamsız derdi. Sevgiyle, aşkla bir alıp veremdiğim yok!! Hala insanı tanımlamaya çalışırken nasıl girebilirim o boyumdan büyük konulara. Sadece soruyorum siz muhteşem insanlara. Sevebildin mi beni? Ya da ben seni? Seni beni geç, ya kendini? Kulağımda bir 'hayır' çınlamsı. Bunları daha becerememişken biz yineliyorum, sevgi neydi? Sevgi gerçekten ''emek''ti.
Ben daha kendimi tanımlayamamışken, seni bilip, tanımak ve üstüne üstük, isteklerine cevap vermek, insanın fıtratında yok öyle bir dünya=) Farkında olarak beğenirsin, aşık olursun lakin, elinde olmadan da seversin. Emek verir, zaman geçirirsen, evdeki halini, okuldaki halini, arkadaş halini, işteki halini,yani her halini seversin. Emek verirsen!!! Bir sofraya oturur, bir filmi seyredersen, ağlarken sen, yetişirse eli göz yaşlarına, şımarıklığına, somurtkanlığına katlanırsa her daim, aşkı uzak tut bu kavramlardan sevgiyi beri getir derim. ''Zaman'' ayırır okursan bir kitabı satır satır, hele birde yakaladımı yazar seni can evinden, onuda seversin, sevgiyle emekle seversin. Yıllardır yan yana yaşadığımız için mi ailellerimiz sev-(m)-i-yoruz.Birliktelik değildir birşeyleri sevgiye dönüştüren, emektir insanı, karşısındaki insan için düşündüren.Hem beşeri, hem uhrevi emek verdikçe seversin, bir diğerini. Aaaa bir de şunu unuttum, emekle, sevgiyle seversin ya? Aşk gelir, seni tozu dumana katar, esamen okunmaz olur, karşındakinin kalbinde. Bu, bir sevgili için de olabilir, bir anne, bir arkadaş ya da bir dost. Neyse senin öznen al onu yaz cümlelerinin başına. Benimki sadece koca bir yara.Emekse sevmek. Ben sevdiğim insan ve insanlardan feragat ediyorum.Sevgi emekti. Kusura bakma Can Baba, sevdiğin kadar sevilmiyorsun bu hayatta... 
